رفته اند آن روزها
که می شد بر آب راه بروی
که می شد راه بروی
آن روزها رفته اند
تنها یک روز بر جای مانده ست
روزی که تو در آنی
حافظه دوستِ تو نیست
تنها می تواند به تو
آنچه را دیگر نداری
یادآور شود
دستِ چپی که به کار بگیری
دو پا که راه بروی
همه ی ابزارهایِ مغز
سلام، سلام.
تنها دستی که هنوز برقرار است
چنگ می زند، رها نمی کند.
آن قطار نیست
جیرجیرکی در کار نیست
بیا نترسیم
بیا از تبرها حرف بزنیم
کدامشان بهترند
از چندین نامِ دیگرِ چوب حرف بزنیم
اینگونه
یک خانه، قایق، چادر را
می سازند
بی فایده است؛ جعبه ابزار
از افشای افعالش
سر باز می زند
سوهان، رنده، سوراخ کن
به فلزِعبوس باز می گردند
گفتم چیزی را به جا می آوری؟
چیزی که مانوس باشد؟
گفتی بله. تخت را.
بهتر که به تماشای نهری نشست
که بر کفِ اتاق جریان دارد
و از جنسِ نورِ خورشید است؛
جنگلِ سایه ها؛
بهتر که به تماشای اجاقی نشست
که اکنون دیگر ساحلی ست.
که می شد بر آب راه بروی
که می شد راه بروی
آن روزها رفته اند
تنها یک روز بر جای مانده ست
روزی که تو در آنی
حافظه دوستِ تو نیست
تنها می تواند به تو
آنچه را دیگر نداری
یادآور شود
دستِ چپی که به کار بگیری
دو پا که راه بروی
همه ی ابزارهایِ مغز
سلام، سلام.
تنها دستی که هنوز برقرار است
چنگ می زند، رها نمی کند.
آن قطار نیست
جیرجیرکی در کار نیست
بیا نترسیم
بیا از تبرها حرف بزنیم
کدامشان بهترند
از چندین نامِ دیگرِ چوب حرف بزنیم
اینگونه
یک خانه، قایق، چادر را
می سازند
بی فایده است؛ جعبه ابزار
از افشای افعالش
سر باز می زند
سوهان، رنده، سوراخ کن
به فلزِعبوس باز می گردند
گفتم چیزی را به جا می آوری؟
چیزی که مانوس باشد؟
گفتی بله. تخت را.
بهتر که به تماشای نهری نشست
که بر کفِ اتاق جریان دارد
و از جنسِ نورِ خورشید است؛
جنگلِ سایه ها؛
بهتر که به تماشای اجاقی نشست
که اکنون دیگر ساحلی ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر