۱۳۹۰ خرداد ۵, پنجشنبه

سرودِ شب/ مارگارت آتوود

چیزی برای ترسیدن وجود ندارد
این فقط باد است
که به سمت شرق شروع به وزیدن کرده است
فقط پدر توست، رعد
مادرت، باران

در این سرزمین آبی
با ماه بژ رنگش، که چون قارچی مرطوب است
با آوارهای غرق شده و پرندگان درازش
که آنجایی شنا می کنند، که به هر پهلوی درختی، خزه می روید
و سایه ی تو، سایه ات نیست
انعکاس تو است


آن هنگام که پرده، در را می پوشاند
پدر و مادر حقیقی ات ناپدید می شوند
ما دیگران هستیم
آنان که از زیر دریاچه می آیند
که خاموش، کنار تخت تو می ایستیم
با وزن تاریکیمان
ما آمده ایم تا تو را
با پشمی سرخ بپوشانیم
با اشک ها، و زمزمه های دورمان

تو کشتی سرد خوابت را
در آغوش باران تکان لالایی می دهی
و ما همچنان در انتظاریم، ما
پدر و مادر شب تو
می دانیم که ما تنها
سایه های لرزانی از یک شمع هستیم
که پژواکمان را
تو بیست سال بعد خواهی شنید

سرود شب/ مارگارت اتوود

هیچ نظری موجود نیست: